Zapadnia. Człowiek i socjalizm (Anatolij Fiedosiejew)

Od Jana Wojciecha Kubania, PAFERE: Autorem wydanej w 1976 roku książki "Zapadnia. Człowiek i Socjalizm" jest Anatolij Fiedosiejew - wysoko postawiony w strukturach państwowych konstruktor przemysłu wojskowego. Wydawałoby się, że jego życie powinno być usłane różami. Przyznano mu, jedną z najwyższych nagród państwowych - Nagrodę Leninowską i odznaczono medalem Bohatera Pracy Socjalistycznej. Jednak w 1972 roku pozbawiono go tych wszystkich odznaczeń. Rok wcześniej, sześćdziesięcioletni wówczas Fiedosiejew podjął najważniejszą decyzję swego życia - z socjalistycznego "raju" uciekł na Zachód. W 1976 roku ukazało się dzieło jego życia, które oddajemy w ręce polskiego czytelnika. "Zapadnia" to książka bardzo osobista, w której Fiedosiejew po inżyniersku rozlicza się z systemem. Doświadczony inżynier-praktyk analizuje jak działa i do czego prowadzi socjalizm. Jego obserwacje różnią się od typowych analiz historyków, dziennikarzy i innego rodzaju humanistów. Autor odsłania typowe mechanizmy socjalizmu i żywym językiem tłumaczy jak one działają: Miernoty dorywają się do władzy, bo..; Ekonomia wali się, bo...; Ludzie stają się więźniami we własnym kraju, bo...; itd. Fiedosiejew wprowadza podejście systemowe stosowane przez inżynierów do analizy socjalizmu, ale czytając tę książkę od razu nasuwa się na myśl, że w ten sam sposób można analizować każdy inny system społeczny, również i ten, w którym żyjemy obecnie.

Gustaw Le Bon (autora "Psychologii socjalizmu"): Pod wpływem marzeń, ambicji, pragnień każdy widzi w socjalizmie rzeczy, o których twórcy tej nowej wiary nawet nie śnili. Kapłan odkrywa w socjalizmie dobroczynność o zasięgu uniwersalnym i marzy o nim, zapomniawszy o ołtarzu. Zgięty przez trudy nędzarz mylnie postrzega w nim świetlisty raj, gdzie będzie obsypany dobrami. Niezmierzone zastępy niezadowolonych - a któż się do nich dzisiaj nie zalicza - mają nadzieję ,że jego triumf przyniesie im poprawę losu. Właśnie suma wszystkich marzeń, niezadowoleń, pragnień i nadziei daje socjalizmowi jego niezaprzeczalną siłę.